Misty Blues (US) tiltle: Silver Lining music: Blues release date: 2024 label: Guitar One Records info artist: Misty Blues © Rootsville 2024

Wij ontdekten alleen Misty Blues Band; en hun enigmatische zangeres Gina Coleman drie jaar geleden; maar ze bestaan ​​al veel langer, zoals blijkt uit deze prachtige viering van het 25-jarig jubileum. De meeste acts zouden een of andere vorm van Greatest Hits-pakket in elkaar flansen; maar niet de productieve mevrouw Coleman…. we krijgen nog eens 11 nieuwe nummers waar we van kunnen genieten, en zoals gewoonlijk is het ‘all killer – no filler!’

Het album opent met Gina die Seduction By The Blues zingt over een beklijvende mondharmonica, waardoor het klinkt als een soort Gospel Song, en misschien is dat ook zo; dan halverwege trapt de band wraakzuchtig in…. het drumwerk is als een raketaanval, de gitaar een machinegeweer en de saxofoon is een geheel eigen muziekinstrument van massavernietiging! Gelukkig gaat het weer langzamer voor nummer 2, het soulvolle titelnummer, Silver Lining, waar Gina haar stem door de octaven laat stuiteren op een manier die ik volgens mij nog nooit eerder heb gehoord, en op een gegeven moment channelt gitarist Early Times zijn innerlijke Prins op een enge solo.

Er zit duidelijk een aanwijzing in de naam van de band, Misty Blues Band, die je vertelt dat deze katten (en kitten) een bluesband zijn; maar na al die jaren weten ze wanneer en hoe ze Soul, Funk en zelfs Boogie aan het pakket moeten toevoegen, terwijl ze nooit te ver afdwalen van je echte Blues, 21e-eeuwse stijl. Voor zo'n productieve songwriter kan Gina Coleman nog steeds een universeel thema omzetten in iets dynamisch en zelfs fascinerends, en dat is waar ik je zal verwijzen naar Enough Loving For Two, The Upper Hand en het zoete Nothing's In Vain (Steve Beastie's Song) die mooi zachtjes het grondgebied van Aretha induikt.

Zoals vaste fans graag zullen horen; er is hier nog steeds genoeg klassieke Rhythm and Blues om zelfs de meest pedante van haar volgers tevreden te stellen; met Shake These Blues en het swingende How Will I? Het neemt ons mee op zeer bevredigende reizen aan de tegenovergestelde uiteinden van het hedendaagse spectrum. Tot op zekere hoogte zou ik een speld in de tracklijst kunnen steken en een nummer kunnen kiezen waarvan ik zou kunnen zeggen dat het ‘mijn favoriet’ was; het zinderende Sofrito My Blues is een goed voorbeeld; maar er staan ​​ook nog twee hele bijzondere nummers op; of dat denk ik tenminste.

Chasing Gold, waarin Matt Cusson een aantal extra speciale keyboards toevoegt aan de toch al onstuimige mix, is het soort nummer dat live gespeeld gemakkelijk tien minuten of langer kan duren en in een oogwenk voorbij zou gaan. De andere, That's My Cross, voelde als een klap in het hart toen ik het voor het eerst hoorde, omdat het gemakkelijk geschreven had kunnen worden over een ervaring die ik een aantal jaren geleden in mijn leven had; en ik denk dat het ook bij veel andere luisteraars zal resoneren; wat min of meer de balans doet doorslaan om mijn favoriete nummer op een heel speciaal album te worden. Een ‘speciaal album’ is het inderdaad; het zou voor een band als deze maar al te gemakkelijk zijn om 25 jaar na de oprichting een soort sjabloon te gebruiken voor een album; maar dat geldt zeker helemaal niet want dit is net zo spannend en interessant alsof het hun gezamenlijke debuutalbum is.

tracks:

01. Seduction By Blues (3:35)
02. Silver Lining (Feat. Early Times) (3:26)
03. The Upper Hand (5:07)
04. Shake These Blues (4:28)
05. Sofrito My Blues (3:57)
06. Enough Lovin' For Two (3:00)
07. How Will I (4:35)
08. That's My Cross (3:28)
09. Nothing's In Vain (Steve Beastie's Song) (3:38)
10. Chasing Gold (Feat. Matt Cusson) (3:04)
11. Blues Never Ends (Feat. Diego Mongue Band) (4:02)